Pazartesi Değil o Pazar Sendromu!!
Pazartesileri sever misiniz? Ben severim. Benim derdim Pazar. Pazar sendromu yaşarım ilkokula başladığım günden beri. Oysa ne güzeldir Cuma, Cumartesi. Size uzun uzun uyumalar (yetişkinlikte elbet), gezmeler, kafa dinlemeler vadeder. Aman o ödevi de bugün yapmayayımlar, sokakta oyunlar, ütüleri umursamamalar, pasaklı paspal ev içinde gezmeler, saç baş dağıtmalar vadeder. Ama sonunda Pazar gelir. Göğüs bölgesine bir öküz oturur, midede hafif burulmalar başlar. Yapılacak ödevler, ev işleri, ütüler, toparlanma gerekliliği, pazar banyoları, tırnak kesmeler, yetişkinlikte manikür pedikürler, sabah erken uyanacak olmanın stresi gelir çöreklenir. Yani 7'den 70'e eğer okul, iş vs. sahibi iseniz pazar akşamı oldu mu içiniz kararır da kararır. Pazartesi sabahı da hiçbir şey kalmaz. Olan olmuştur nasılsa. Bir kere uyandın mı oh!!! Gün nasılsa geçip gider. Bu pazartesi benim korkunç bir baş ağrım var. Uykusuzluktan mütevellit olsa gerek. Klimayı açamıyorum, ama açmasam yanıyorum. Okunacak makalelerimle bakışıyorum, bakışmak yetmiyor elbet. Bu pazartesi hayat benim için bir tık daha zor.
Bu arada 3 haftadır her hafta sonu bir kelebek ağırlıyorum evde misafir gibi. Genel de Cumartesi gecesi gelip ertesi güne kalıyorlar. Güç bela dışarı yolluyorum. Kısacık ömürlerini benim evimde geçirme takıntılarının nedenini çözmek mümkün değil. Halbuki dışarıda güneş, mis gibi bir hava ve çiçekler var. İşte son 3 haftamın kelebekleri.
Bu da benim minik kelebeğim işte. Böceğim.. Akşam olsa da oyun oynamaya çıksak:) Hadi bitsin artık bugün..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder